Φαίνεται πως η επίσκεψη του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Γκίντο Βαστερβέλε εκτάκτως την Κυριακή αναθέρμανε αυτά τα σενάρια...

Όταν μια χώρα χρεοκοπεί, σταματά να πληρώνει τους δανειστές της και οι δανειστές την τιμωρούν σταματώντας να την δανείζουν μέχρι να «ξεχάσουν» το συμβάν.

Μέχρι δηλαδή η χώρα να γίνει ξανά αξιόχρεη: Δηλαδή να παράγει σαν οικονομία περισσότερα απ’ όσα καταναλώνει και, σαν κράτος στην προκειμένη περίπτωση, να εισπράττει περισσότερα απ’ όσα ξοδεύει. Μέχρι τότε κανείς δεν θα την ξαναδανείσει γιατί θα φοβάται μην χάσει ξανά τα χρήματά του...


Οι γενικές συνέπειες

Ένα κράτος που ξοδεύει περισσότερα απ΄ όσα εισπράττει αν χρεοκοπήσει θα αναγκαστεί αυτόματα να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό. Ήτοι π.χ. να κόψει περί τα 10 δισ. ευρώ περίπου που είναι το πρωτογενές έλλειμμα.

Αν η χρεοκοπία έχει σαν συνέπεια τα έσοδα από 50 δισ. ευρώ περίπου που είναι τώρα, λόγω της χρεοκοπίας να πέσουν στα 30-40 δισ. ευρώ που είναι πιθανό, τότε αντί για 10 δισ. περικοπές πρέπει να γίνουν 20-30 δισ. ευρώ περικοπές. Γιατί θα μειωθούν τα έσοδα θα το δούμε πιο κάτω...

Παύση δανεισμού της χώρας που χρεοκοπεί σημαίνει πως πρέπει αυτόματα να καλυφθεί το εμπορικό της έλλειμμα ή έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών περί τα 28 και 24 δισ. ευρώ αντίστοιχα το 2010. Το εμπορικό έλλειμμα μπορεί να καλυφθεί εν μέρει από άλλες εισροές, αλλά και από τις καταθέσεις που βρίσκονται στις τράπεζες. Η μείωση του ελλείμματος είναι ένας λόγος που θα οδηγήσει σε μείωση του ΑΕΠ και άρα των κρατικών εσόδων...

Μείωση των κρατικών εσόδων από το επίπεδο των 50 δισ. ευρώ στο επίπεδο των 30-40 δισ. ευρώ σημαίνει και αντίστοιχη προσαρμογή των δαπανών. Τώρα το δημόσιο πληρώνει περίπου 30 δισ. ευρώ σε συντάξεις στο δημόσιο συν επιδότηση λοιπόν ασφαλιστικών ταμείων και 20 δισ. περίπου σε μισθούς δημοσίου.

Αν υπολογίσουμε και φάρμακα, καύσιμα και λειτουργικά έξοδα που δεν μπορούν να μειωθούν κάτω απ’ ένα όριο, τότε μιλάμε για λιγότερους από τους μισούς δημοσίους υπαλλήλους με χαμηλότερους μισθούς και δραστική μείωση των συντάξεων.

Προσοχή δεν είναι «νεοφιλελευθερισμός» αλλά απλή αριθμητική και κοινή λογική.

Η αδυναμία του κράτους να πληρώνει μισθούς και συντάξεις οδηγεί κάποιους στο σκεπτικό την λύσης της επιστροφής στη δραχμή. Λες κι αν τυπώνει χαρτιά και τα μοιράζει αυτά θα έχουν την αξία που έχουν τα ευρώ σήμερα. Η δυναμική αξία μιας οικονομίας είναι που δίνει αξία σε ένα νόμισμα. Η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ ισχυρή οικονομία, απλά η χρεοκοπία αποκάλυψε τη «γύμνια» της ελληνικής οικονομίας και μια νέα δραχμή θα απέχει πολύ από την παλιά σε αξία.

Χρεοκοπία εντός ευρώ

Χρεοκοπία εντός ευρώ όμως σημαίνει, χρεοκοπία εντός μια νομισματικής ζώνης.

Σε αυτή την περίπτωση ρόλο-κλειδί θα παίξει η ΕΚΤ. Αν η ΕΚΤ επιτρέψει στις ελληνικές τράπεζες να δανείζονται ευρώ έναντι ελληνικών ομολόγων, τότε οι όροι εισροής ρευστότητας βελτιώνονται.

Την στρόφιγγα όμως θα την κρατάει η ΕΚΤ. Αν η ΕΚΤ επιτρέψει ροές στις ελληνικές τράπεζες, ανάλογα με το εύρος αυτών των ροών οι συνθήκες ασφυξίας θα είναι μικρότερες.

Πριν συμβεί αυτό όμως ένας σημαντικός κρίκος είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία θα γίνει με κεφάλαια του EFSF κλπ.

Η χρεοκοπία εντός ευρώ έχει νόημα αν υπάρξει στήριγμα από την ευρωζώνη με ένα σχέδιο αναδιανομής πόρων. Ένα ευρωπαϊκό σχέδιο «Μάρσαλ» που θα βοηθήσει στην δημιουργία παραγωγικής υποδομής στη χώρα. Το σχέδιο αυτό αναδιανομής ροών εντός ευρωζώνης με την επιστροφή μέρους των πλεονασμάτων του βορρά στο νότο θα εξισορροπήσει το ανταγωνιστικό αβαντάζ των βορείων της ζώνης...